Jest to rzadko występująca choroba u psów, za to najczęstsza u kotów. Dochodzi tu do dośrodkowego przerostu głównie lewej komory. Dochodzi do pogrubienia ściany komory i mięśni brodawkowatych. Etiologia tego schorzenia niestety nie jest znana. U niektórych ras kotów wykazano predyspozycje genetyczne. Dziedzicznie choroba ta występuje u kotów: Maine coon, Pers, Brytyjski krótkowłosy, Norweski leśny, Ragdoll, Turecki van.
Najczęstsze objawy to: duszność w spoczynku nasilająca się znacznie w stresie i znacznym wysiłku, ogólnoustrojowa zakrzepica zatorowa która może być przyczyną niedowładu tylnych kończyn. Koty mające łagodny do ciężkiego przerost lewej komory, mogą nie wykazywać żadnych objawów klinicznych lub bardzo subtelne takie jak. np. przyspieszenie oddechów. Niestety częstym objawem tego typu kardiomiopatii u kotów jest nagła śmierć, bez poprzedzających ja objawów klinicznych niewydolności serca. W diagnostyce Kardiomiopatii przerostowej u kotów stosuje się RTG, EKG jednak metodą z wyboru w pełnym rozpoznaniu jest Echokardiografia.
Leczenie polega na leczeniu zastoinowej niewydolności serca jeśli taka występuje i leczeniu zaburzeń rytmu. Nie ma przyczynowego leczenia kardiomiopatii przerostowej. Leczenie ma na celu polepszenie napełniania lewej komory i wydajności serca kotów.