Kardiologia
weterynaryjna

Kardiologia weterynaryjna Białystok

Kardiomiopatia jest to pierwotna choroba mięśnia sercowego. Kardiomiopatia rozstrzeniowa najczęściej występuje u psów, dorosłych dużych ras. Szczególnie predysponowane są dobermany, wilczarze irlandzkie, charty szkockie i dogi niemieckie. Podczas przebiegu tej choroby dochodzi do postępującej rozstrzeni ( powiększenie odśrodkowe) komór serca i utraty kurczliwości mięśnia sercowego. Charakterystycznymi cechami tej choroby to obecność bezobjawowej i utajonej fazy którą ciężko jest zdiagnozować, wysokie ryzyko zastoinowej niewydolności serca oraz nagłej śmierci w zaawansowanym stadium choroby, a także potrzeba agresywnego leczenia w celu zminimalizowania objawów klinicznych.
Podczas fazy utajonej brak jest wyraźnych objawów klinicznych, jednak można już zaobserwować nieprawidłowości mięśnia sercowego jak np. powiększenie lewej komory i przedsionka, zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu. Dlatego tez ważne są badania profilaktyczne układu krążenia, a szczególnie ras predysponowanych. W klinicznej fazie choroby obserwuje się takie objawy jak: nietolerancja wysiłkowa, omdlenia, osłabienie, brak apetytu, duszność, kaszel, powiększenie obrysu jamy brzusznej. Poza tym mogą występować szmery sercowe, zaburzenia rytmu serca, anemia. U pacjentów z podejrzeniem DCM wykonuje się dodatkowe badanie takie jak EKG, RTG klatki piersiowej oraz Ehokardiografia.
Leczenie Kardiomiopatii rozstrzeniowej polega na stosowaniu leków diuretycznyh, rozszerzających naczynia i przeciwarytmicznych. Leczenie dostosowane jest do każdego pacjenta indywidualnie ponieważ zależy to od rasy, stanu ogólnego, obecności zastoinowej niewydolności serca czy zaburzeń rytmu.

Kardiomiopatia przerostowa (HCM)
Jest to rzadko występująca choroba u psów, za to najczęstsza u kotów. Dochodzi tu do dośrodkowego przerostu głównie lewej komory. Dochodzi do pogrubienia ściany komory i mięśni brodawkowatych. Etiologia tego schorzenia niestety nie jest znana. U niektórych ras kotów wykazano predyspozycje genetyczne. Dziedzicznie choroba ta występuje u kotów: Maine coon, Pers, Brytyjski krótkowłosy, Norweski leśny, Ragdoll, Turecki van.
Najczęstsze objawy to: duszność w spoczynku nasilająca się znacznie w stresie i znacznym wysiłku, ogólnoustrojowa zakrzepica zatorowa która może być przyczyną niedowładu tylnych kończyn. Koty mające łagodny do ciężkiego przerost lewej komory, mogą nie wykazywać żadnych objawów klinicznych lub bardzo subtelne takie jak. np. przyspieszenie oddechów. Niestety częstym objawem tego typu kardiomiopatii u kotów jest nagła śmierć, bez poprzedzających ja objawów klinicznych niewydolności serca. W diagnostyce Kardiomiopatii przerostowej u kotów stosuje się RTG, EKG jednak metodą z wyboru w pełnym rozpoznaniu jest Echokardiografia.
Leczenie polega na leczeniu zastoinowej niewydolności serca jeśli taka występuje i leczeniu zaburzeń rytmu. Nie ma przyczynowego leczenia kardiomiopatii przerostowej. Leczenie ma na celu polepszenie napełniania lewej komory i wydajności serca kotów.