Kardiomiopatia jest to pierwotna choroba mięśnia sercowego. Kardiomiopatia rozstrzeniowa najczęściej występuje u psów,
dorosłych dużych ras. Szczególnie predysponowane są dobermany, wilczarze irlandzkie, charty szkockie i dogi niemieckie. Podczas przebiegu tej choroby dochodzi do postępującej rozstrzeni ( powiększenie odśrodkowe) komór serca i utraty kurczliwości mięśnia sercowego. Charakterystycznymi cechami tej choroby to obecność bezobjawowej i utajonej fazy którą ciężko jest zdiagnozować, wysokie ryzyko zastoinowej niewydolności serca oraz nagłej śmierci w zaawansowanym stadium choroby, a także potrzeba agresywnego leczenia w celu zminimalizowania objawów klinicznych.
Podczas fazy utajonej brak jest wyraźnych objawów klinicznych, jednak można już zaobserwować nieprawidłowości mięśnia sercowego jak np. powiększenie lewej komory i przedsionka, zmniejszenie kurczliwości mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu. Dlatego tez ważne są badania profilaktyczne układu krążenia, a szczególnie ras predysponowanych. W klinicznej fazie choroby obserwuje się takie objawy jak: nietolerancja wysiłkowa, omdlenia, osłabienie, brak apetytu, duszność, kaszel, powiększenie obrysu jamy brzusznej. Poza tym mogą występować szmery sercowe, zaburzenia rytmu serca, anemia. U pacjentów z podejrzeniem DCM wykonuje się dodatkowe badanie takie jak EKG, RTG klatki piersiowej oraz Ehokardiografia.
Leczenie Kardiomiopatii rozstrzeniowej polega na stosowaniu leków diuretycznyh, rozszerzających naczynia i przeciwarytmicznych. Leczenie dostosowane jest do każdego pacjenta indywidualnie ponieważ zależy to od rasy, stanu ogólnego, obecności zastoinowej niewydolności serca czy zaburzeń rytmu.